પાસ પાસે છે છતાંયે દૂર છે
પાંપણો પણ કેટલી મજબૂર છે
ગિરીશ પરમાર
વાહ! નિકટતા છતાં વિરહ હોવાના ભાવને કવિએ સુંદર રીતે રજૂ કર્યો છે. પાંપણો પાસ પાસે હોવા છતાં દૂર હોય છે. જલ્દી મળી શકતી નથી. જોકે રેલ્વેના પાટા કરતા પાંપણોને વધારે ભાગ્યશાળી માનવી જોઈયે. પાંપણો દિવસમાં બે-ચાર વાર(મટકું મારીયે ત્યારે) અને રાત્રે મળે છે. પાટા બિચારા જીવનભર સાથે ચાલે છે પણ મળી શકતાં નથી.
સંયુક્ત પરિવારમાંના નવદંપતિની સ્થિતિ પાંપણો જેવી જ હોય છે. ભર્યાભાદર્યા ઘરમાં નવદંપતિ પરિવારજનોની નજર બચાવી એકબીજા સામે જોઈ શકે, હસી શકે: મળી ના શકે. આવી પરિસ્થિતી માટે હિન્દીમાં કવયિત્રી સિયા સચદેવે લખેલો શેર ટાંકું છું
"દેખા હૈ હમ ને બજ્મ મેં છુપ છુપ કે આપ કો,
યે દેખતે હુએ કિ કોઈ દેખતા ન હો"
હા,અવસર મળ્યે સ્પર્શસુખ (મટકું!) મેળવી શકે. મિલન મુલાકાત માટે પાંપણોની જેમ રાત્રિની રાહ જોવી પડે.
બજ્મ=મહેફિલ
'જયહિન્દ'માં મારી કૉલમ 'અર્જ કરતે હૈં'માં તા.૨૫-૦૭-૧૦ ના દિવસે છપાયેલ લેખનો અંશ
અભણ અમદાવાદી
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો